Accepteren wij dwingelandij?

Vóór 1989 was onze wereld verdeeld in twee vijandige kampen, het kapitalistische westen en het communistische oosten. Toen stortte een groot deel van het communistische oosten, de Sovje-Unie in. Ook Rusland werd een kapitalistisch land,
Toch werd het door het westen niet met open armen ontvangen. Integendeel, op afstand gehouden en gewantrouwd. Vooral sinds het aantreden van de krachtdadige Poetin wordt Rusland door het westen, onder aanvoering van de VS, weer als onze nieuwe vijand behandeld. Intussen heeft de regering-Trump nog meer landen van zich afgestoten en als vijanden bestempeld. Iran natuurlijk en China. Deze beide landen zijn geconfronteeerd met Amerikaanse sancties en kunnen geen goed meer doen tenzij buigen voor de Amerikaanse dwingelandij.
Andere landen, ook die – zoals het onze – tot nu toe de VS welgezind waren, worden door de VS onder druk gezet om zich onvoorwaardelijk achter het Amerikaanse beleid te scharen.
De laatste zet in dit vuile spel treft ons land en onze eigen regio: ASML moet volgens de Amerikaanse ambassadeur, Pete Hoekstra, van de Nederlandse regering geen toestemming krijgen om zijn geavanceerde chipmachines naar China te exporteren. Als argument wordt daarbij aangevoerd, dat de technologie van ASML misschien gebruikt kan worden voor militaire doeleinden. Dat is een aspect waar natuurlijk naar gekeken moet worden, maar dan bij alle landen waarnaar geëxporteerd wordt en niet alleen bij een paar door de VS gedoodverfde vijanden.
De regering-Trump is bezig van de VS het meest irritante en gevaarlijkste land ter wereld te maken.

4 reacties

  • Rien Valk

    Op de eerste plaats MOET Nederland in samenwerking met Europa vrij zijn om zijn eigen afweging te maken.

    Wat mij betreft moeten we zoveel mogelijk van het vijand denken af. Vermoedelijk hebben de meeste inwoners van China en Rusland het beter als in de tijd van het oude communisme, toch?

    Of China een groter gevaar vormt…. Ik zou er niet willen wonen met al die videocamera’s die je in de gaten houden. Of moeten we het accepteren als DE oplossing tot een misdaadvrije samenleving?

    Maar hoe reëel is het gevaar dat de wereld overheerst wordt door China en er overal door China gecontroleerde camera’s zijn die ons in de gaten houden? Ja China probeert overal in de wereld invloed of medezeggenschap te krijgen als het om belangrijke of zeldzame grondstoffen gaat. Is ze dat kwalijk te nemen en probeert niet ieder land het zelfde te doen? Sterker wordt het geen tijd om daar met de hele wereld over na te denken

    Of is wat we mogen verwachten dit; A Brave New World, the consequences of state control are a loss of dignity, morals, values, and emotions—in short, a loss of humanity?

    Overigens Lau ik/we hebben je gemist. Zijn er in de afgelopen tijd geen bijdragen verschenen die aanleiding geven tot jouw bijval of verhelderend commentaar?

  • Bob

    Wat mij betreft vormt China een groter gevaar dan Rusland. In militair opzicht is China wellicht nog de mindere maar ook economisch kun je strijden op het wereldtoneel. En het is daar waar we ons heel goed moeten afvragen hoeveel sterker we China willen helpen te worden. Ik snap het standpunt van de VS derhalve wel, al is het de vraag hoeveel dubbele agenda:s Trump heeft.

    • Economische strijd oftewel concurrentie vind ik een normaal en acceptabel verschijnsel in een vrije wereld; het opleggen van handelsbelemmeringen niet. Het is ook geheel in strijd met de geest van vrijheid waaruit de Verenigde Staten zijn ontstaan. Toch zijn handelsbelemmeringen en economische sancties het middel waarnaar Trump grijpt om andere landen te beknotten Feitelijk gunt hij China niet de welvaart die hij voor de VS wenselijk vindt.
      Moeten wij ons bij onze aankopen voortaan af gaan vragen, of de verkoper daarvan economisch sterker wordt? Een vorm van uiterste bekrompenheid! Ik snap het standpunt van Trump ook wel, maar met de manier waarop hij er uitwerking aan geeft bederft hij de internationale politieke verhoudingen.

      • bleenhouwers

        Als je schrijft “Economische strijd oftewel concurrentie vind ik een normaal en acceptabel verschijnsel in een vrije wereld; het opleggen van handelsbelemmeringen niet.”, dan zit daar zeker ook een groot probleem in aan de Chinese kant van de muur. Die zit op slotter dan welke markt ook, behalve wellicht de Zwitserse. Bekrompenheid? Ik weet het niet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *